Миналото тук нека да бъде само, - в Музей на древното, хората привикват постепенно с чудеса. Времето настъпва такова, че всекиму - що потребно е... А за мен е потребно - по адресите да са. Ето я собственост хорска така. Вещи, как ви съхраниха? Тази, която е моя сега - но времена се смениха. Стига гонитба след мен по пети, Мрачно напомняне само е! Стига със мен - там оставаш сам ти, с тази приятна компания. Ти да свалиш гордост моя дойде, и упорито вървеше ти тука... Аз ще си тръгна, а тук ще си все: Мястото ти е в боклука.
© Васил Станев. Превод, 2022