Каб следу не было, паўсюдна падмялі... Аблайвайце мяне, няслаўце й балабоньце: Мой фініш - гарызонт, а стужка - край зямлі, - Мне трэба першым быць на гарызонце! Заклад такі не ўсім прыйшоўся па душы І рукі разбівалі неахвотна. Дамовіліся так: каб ехаць па шашы І толькі па шашы - беспаваротна. Накручваю я мілі на кардан І еду паралельна правадам. Ды раз за разам цень перад маторам - То чорны кот, то нехта ў нечым чорным. Я ведаю - не раз мне ў колы палкі ткнуць, Здагадваюся - дзе і як мяне падмануць, Вядома, дзе мой бег з усмешкай перарвуць І дзе цераз дарогу трос нацягнуць. Ды стрэлкі я таплю - на хуткасцях такіх Пясчынкі набываюць сілу кулі, - І я сціскаю руль да сутаргаў рукі, - Паспець, пакуль балты не зацягнулі! Накручваю я мілі на кардан Насустрач вертыкальным правадам Закручваюць балты... Хутчэй, машына! А то паднімуць трос якраз дзе шыя. І плавіцца асфальт, пратэктарам хана! Пад дыхавіцу б’е ад блізкасці развязкі. І я плячыма рву нацягнуты канат, - Жывы! - здыміце чорныя павязкі! Хто вымусіў мяне на жорсткі той заклад, Не меў сумлення ў спрэчках і разборках. Азарт мяне п’яніць, але ж такі расклад - Я тармажу на коўзкіх паваротах. Накручваю я мілі на кардан Назло канатам, тросам і дратам. Вы толькі прагаданцаў супакойце, Калі з’яўлюся я на гарызонце! Мой фініш - гарызонт - ледзь бачыцца здалёк. Я стужкі не парваў, але пакончыў з тросам. Канат не перасек мой шыйны пазванок, Але з кустоў па колах стрэлы шротам. Мяне ж бо не рублі на гонку завялі, Мяне прасілі: "Час не праваронь ты! Даведайся, дзе ёсць мяжа ці край зямлі, Ці можна шчэ рассунуць гарызонты?" Намотваю я мілі на кардан І кулю ў скат загнаць сабе не дам. Ды тармазы не слухаюцца, - кода! - Праз гарызонт я пралятаю з ходу.
© Міхась Булавацкі. Пераклад, 2016