Калі гойсаюць за тваёю
Непакорлівай галавой,
Каб завесай худую шыю
Зрабіць больш худы,

Няма надзейней прытулку -
Схавайся ў лес, не знікнеш,
Калі прададзены ты камусьці
З трыбухамі ні за дзякуй.

Беднякі і небаракі,
Пагарджаючы жыццё слугі,
І валачашчыя валацугі,
У каго адны абавязкі, -

Усё, хто загнаны, непрыкаяны,
У гэты вольны лес бягуць,
Таму што тут гаспадар -
Хвалебны хлопец Робін Гуд!

Тут з полслова разумеюць,
Не баяцца вострых слоў,
Тут з пашанай прымаюць
Адарві-сарві-галоў.

І хаваюцца да тэрміна
Нават рыцары ў лясах:
Хто без страху і папроку -
Той заўсёды не пры грошах.

Ведаюць усе аленевыя сцежкі,
Нібы лініі рукі,
У мінулым слугі і халопы,
Цяпер - вольныя стрэлкі.

Тут таго, хто ўсё губляе,
Абароняць і зберагуць.
Па лясной краіне шпацыруе
Хвалебны хлопец Робін Гуд!

І жывуць ды пажываюць,
Усім забаронам насуперак,
І ані не маркоцяцца
Гэтыя вольныя стрэлкі.

Спяць, атуліўшыся зорным небам,
Мох пад рэбры падклаўшы.
Ім, які б холад ні быў,
Жывы - і хвалебна, калі жывы.

Але ўздыхаюць ад расстання, -
Дзесьці хата і жмут зямлі, -
Ды пагладжваюць лукі,
Каб у бою не падвялі.

І стралкоў не адшукаеш лепшых.
Што ж заўтра, дзе іх чакаюць? -
Скажа лепшы ў свеце лучнік,
Хвалебны хлопец Робін Гуд!