Сёння не чуваць біццё сэрцаў, Яно для алей і альтанак. Я валюся, грудзьмі хапаючы свінец, Падумаць паспеўшы напрыканцы: «Гэтым разам мне не вярнуцца, Я сыходжу, прыйдзе іншы». Мы не паспелі, не паспелі азірнуцца, А сынава, а сынава сыходзяць у бой. Вось хтосьці вырашыў: «Пасля нас хоць патоп», Як у прорву ступіў з акопа. А я для таго свой пакінуў акоп, Каб не было зусім патопу. Цяпер вочы мае стуляцца, Я дужа абнімуся з зямлёй. Мы не паспелі, не паспелі азірнуцца, А сынава, а сынава сыходзяць у бой. Хто зменіць мяне, хто ў напад пойдзе? Хто выйдзе да запаветнага моста? І мне захацелася - хай будзе вунь той, Апрануты ва ўсё не па росце. Я паспяваю ўсміхнуцца - Я бачыў, хто прыйдзе за мной. Мы не паспелі, не паспелі азірнуцца, А сынава, а сынава сыходзяць у бой. Парывы глушылі біццё сэрцаў, Маё ж нягучна стукала, Што ўсё ж канец мой - яшчэ не канец, Канец - гэты нечы пачатак. Цяпер вочы мае стуляцца, Я бачыў, хто прыйдзе за мной. Мы не паспелі, не паспелі азірнуцца, А сынава, а сынава сыходзяць у бой.
© ?. Пераклад, ?