Ո՞վասացամենինչայրվեցհիմնովին, Հողումայլևսսերմերչցանեք։ Ո՞վասաց, որՀողըմեռավանմեկին, Ո՛չժամանակովնաթաքունլռեց։ ՄայրությունըՀողիցչենքկարողխլել, Ինչպեսծովնամբողջդատարկելջրից։ Այդո՞վհավատաց, որՀողնենայրել, Ո՛չ, այդինքըսևացավվշտից։ ՄասնատվածշերտերըպառկածենՀողի Ձագարափոսերնենվերքիպեստնքում։ ԱնգամմերկացածնյարդերըՀողի, Գերերկրայինայսցավնէլենտանում; Գոյատևելովցավնիրկտանի, ԴեռմիգրանցիրՀողինհաշմանդամ։ Ո՞վասաց, որՀողըերբեքչիերգի, Եվորկլռիդարերհավիտյան։ Ո՛չ, դեռկկանչիկսկիծնիրխեղդած, Ողջցավնուվերքըպահածիրհոգում։ Չէ-որՀողը, դամերհոգինէլայն, Երկարճիտքերովայնչենտրորում։ Այդո՞վհավատացՀողըայրելեն, Ո՛չժամանակովնալռեցթաքուն։
© Աշոտ Հովունու. Թարգմանություն, 2016
© Աշոտ Հովունու. Audio, 2015