Ես Փորձանքս տանում Էի սառույցԱերով գարնանային. Բայց կոտրվեց սառույցը, և հոգիս պոկվեց, Քարի նման սազվեց ջրում. իսկ Փորձանքը ծանրամարմին Սուր կոդերով կառչեց սառցին ու չընկղմվեց։ Եվ Փորձանքը այդ օրվանից ամբողջ երկրում փնտրում Է ինձ, Ու նրա հետ լուրն Է շրջում Ասեկոսով, Իսկ որ ես դեռ չեմ մահացել, գիտեր միւսյն մերկ ուռենին, Սեկ Էլրւրը՝ լորամարգի մարիներով։ Եվ ով էլ որ նույնիսկ ւսսւսծ լինի Արան՛ տիրոջը իմ, Նւս միմիայն մատնել Է ինձ, շաւոախոսել, Եվ հւսճայքից իրեն կորց|ոսծ՝ որոնում Էր, որ ինձ գտԱի. Իսկ նրա հեւո իմ Փորձանքն Է դեռ Համբավի պոչին կպել։ Նա հասցրեց, Սա հասավ ինձ, գրկեց, աասվ իր թևերին, Նրա կողքին՝ բամբի վրա, Փորձանքը լուռ քմծիծւսդեց, Սակայն երկար նա չէր կարող, մի օր մնւսց ամբողջովին, Իսկ Փորձանքը ինձ մոտ ընդմիշտ տեղավորվեց։
© Հովհաննես Սարոյանի. Թարգմանություն, 2007