Təkan vurub yerə dəydim o saat,
Aşammadım havadakı həddimi.
Bulayıbdır üz-gözümü kəpək-zad;
Dikəltməyə utanıram qəddimi.

İdmançıda taleyə bax, bəxtə bax;
Ömrün boyu qovrulursan, bişirsən.
Ölüm-zülüm yuxarıya qalxaraq -
Guppultuyla aşağıya düşürsən,

Necə tutum şöhrət adlı sükanı...
Eh, bayaqdan yıxılıram, dururam.
Sol ayaqla vurur hamı təkanı, -
Mən təkanı sağ ayaqla vururam.,

Ta yıxılıb-durmağımdan bezərək
Tribunada oturanlar bağırır.
Məşqçim məni altdan-altdan süzərək
Kirimişcə öz yanına çağırır:

"Buraxırsan ələ düşən imkanı...
Pis vərdişdən əl çəkməsən əgər sən,
Min dəfə də sağnan vursan təkanı -
Onu bil ki, yenə yerə dəyərsən".

Gözləməyib mən də ədəb-ərkanı
Qalxıb onun ta üzünə dururam:
- Kim solxaysa, solnan vurur təkanı;
Mən təkanı sağ ayaqla vururam.

Boylanaraq qançır olan dizimə,
Kanadalı qımışanda havada -
Məşqçim birdən dirənərək üzümə
Əl-qol atıb havalandı daha da:

"Yox! Batarıq rəqibləri udmasaq...
Bu yarışı böyüklər də izləyir.
Ə, başa düş, yüksək yeri tutmasaq -
Bilirsənmi, bizi nələr gözləyir?!"

Eh, yemoyin ürəyimin yağını!
Heç kəs məni başa düşmür, bay aman!
Bəsdirin də... Yanlış olan sağımı -
Dürüst sola dəyişmərəm heç zaman!

Buraxmaram ta sonuncu imkanı;
Duymuram ki, alçalıram, alçalır?.."
...Qaça-qaça elə vurdum təkanı -
Bir də gördüm hamı mənə əl çalır.

Cəhənnəmə, qan süzülür dizimdən;
Düşməni ki, yandırıram-yaxıram.
Özümün də xoşum gəlir özümdən -
Mən hamıya yuxarıdan baxıram.

Buraxmaram şöhrət adlı sükanı!
Amma yenə öz sözümdə durtıram;
Qoy, solxaylar- solnan vursun təkanı,
Mən təkanı - sağ ayaqla vururam!