И долу и горе е мраз а јас в среде јаден! Да се качувам или дното да го дупам? Секако ќе испливам, без губење надеж, а таму заслужената виза ќе ја купам. Еве, над мене мразот се крши и паѓа, ко со рало да орав, но потта ми е драга. Ќе ти се вратам, како опеаната лаѓа, со сите спомени и со поетскиот багаж. Жив сум, од моите четириесет и нешто лета, дванаесет години со тебе и со Бог се хранам! Желен сум нешто да испеам на Бината Света - за и пред Севишниот оправдан да станам!
© Љубомир Бочваров. Превод, 2013