დრო რომ გადის, ადამიანს ყველა წყენა ავიწყდება, მაგრამ ჩემი მწუხარება არა დნება, არა ლღვება... ვერ დაადნობს მას ზაფხული, ვერც შეადღის პაპანება. ვიცი, ჩემი სატკივარი საუკუნოდ თან გამყვება.
© თინა შიოშვილმა. თარგმანი, 2005