Ишониб чопмадим сароблар сари Веҳиштни кўрмадим тушимда ухлаб. Ёлғон баҳри ютди муаллимларни, Магадан ёнида ташлади туфлаб. Юксакдан боқцим дуч келса жирканч иш, Нопокликдан холи бўлмадим лекин. Ларзага солмади мени Будалешт, Прага дилимни айламади хун. Ҳаёту сахнада ҳайқирдик гоҳо, - Дўстларим, адашган бандага ёрмиз! Ҳадемай сезишар, беришар баҳо. Ким қарши?-Жонингдан умидинг боми? Хавфни ҳис этмоқни билардик ахир, Аёзлар келмасдан анча илгари. Сурбетлик кетидан кирарди ақл, Тақа-тақ ёпарди дил эшикларин. Алафдек қирмаса ҳамки шум ўқлар, Юракни ҳовучлаб кун кечирдик биз. Биз ҳам Россиянинг мудҳиш кунлари Ароққа Зфгатган болаларимиз.
© Амиркул Карим. Таржима, 2005