VIDEOTEKA

Zdaniem wielu zwiedzających videoteka to jeden z najbardziej interesujących działów koszalińskiego muzeum. Istotnie trudno odmówić racji tym, którzy twierdzą, iż nic nie jest w stanie oddać charakteru niezwykłej twórczości i osobowości Wysockiego lepiej i pełniej, niż nagrania filmowe. Fotografie to niezwykle ważne, acz „nieme” świadectwa, zapisy fonograficzne pozbawione są z kolei „zewnętrznych” walorów wykonania - niepowtarzalnej mimiki Wysockiego, jego gestów... Zgromadzone w muzeum filmowe nagrania koncertów i recitali Wysockiego to bezcenne materiały archiwalne, pozwalające choć przez kilkadziesiąt minut poczuć się uczestnikiem niezwykłych wydarzeń, takimi bowiem były ponad wszelką wątpliwość występy Wysockiego - na estradzie, na scenie, w studiu telewizyjnym. W koszalińskiem muzeum zgromadzono również nagrania obszernych („Hamlet”, „Dziesięć dni, które wstrząsnęły światem”, „Dobry człowiek z Seczuanu”) i krótkich, lecz nie mniej ważnych („Pugaczow”, „Życie Galileusza”, „Zbrodnia i kara”, „Antyświaty”), fragmentów spektakli z udziałem Wysockiego.

Obok materiałów dokumentalnych (także nagrań „z życia prywatnego” artysty) na uwagę zasługują filmy fabularne z udziałem Włodzimierza Wysockiego, poczynając od tak legendarnych i kultowych produkcji, jak „Miejsca spotkania nie można zmienić”, „Pion”, „Interwencja”, „Jak car Piotr Ibrahima swatał”, czy „Krótkie spotkania”, poprzez rzadziej dziś goszczące na ekranach obrazy, jak „Rzut karny”, „713. prosi o zezwolenie na lądowanie”, „Kariera Dimy Gorina”, czy „One dwie”, kończąc zaś na filmach, w których Wysocki ledwie zaznaczył swą obecność, jak „Wojna pod strzechami”, „Nasz dom”, czy „Rówieśnice” (obraz, w którym Wysocki debiutował, wypowiadając zaledwie jedno zdanie: „Kufer i koryto”).

W videotece zgromadzono również ogromną ilość filmów dokumentalnych o Włodzimierzu Wysockim, pochodzących z różnych krajów: od Japonii po Stany Zjednoczone, od Szwecji po Ugandę.

Na szczególną uwagę zasługują również nagrania dokumentujące pośmiertną popularność Wysockiego: utrwalone na taśmie filmowej spektakle pamięci Wysockiego, koncerty, na które składają się pieśni Wysockiego w wykonaniu artystów z wielu krajów (prezentujących rozmaite style muzyczne, śpiewających w różnych językach), przedstawienia baletowe, powstałe w oparciu o poetyckie utwory Wysockiego, filmy fabularne i dokumentalne, w których wykorzystano utwory poety.

Oto malutka cząstka zgromadzonych w koszalińskim muzeum filmów dokumentalnych o życiu i twórczości Wysockiego:

  • „Poeta z Taganki” (reż. Andras Kozak, Wegry, 1974, węgierska i rosyjska wersja językowa)
  • „Wysocki w Nowym Jorku” (reż. Dan Ratter, USA, 1976, angielska wersja językowa)
  • „Przerwany lot” (unikatowe zdjęcia japońskiej telewizji NHK, autor zdjęć Makoto Aida, Japonia, 1980, rosyjska wersja językowa, napisy w języku japońskim)
  • „Cztery spotkania z Władimirem Wysockim” część I „Stronice biografii” (reż. Eldar Riazanow, Rosja, 1987, rosyjska wersja językowa)
  • „Cztery spotkania z Władimirem Wysockim” część II „Wysocki - aktor teatralny” (reż. Eldar Riazanow, Rosja, 1987, rosyjska wersja językowa)
  • „Cztery spotkania z Władimirem Wysockim” część III „Wysocki w kinematografii” (reż. Eldar Riazanow, Rosja, 1987, rosyjska wersja językowa)
  • „Cztery spotkania z Władimirem Wysockim” część IV „Poeta, wykonawca, muzyk” (reż. Eldar Riazanow, Rosja, 1987, rosyjska wersja językowa)
  • „Zamiast wywiadu” (reż. Dimitr Karadżow, Bułgaria, 1975, oryginalna i rosyjska wersja językowa)
  • „Moskiewskie spotkania” (reż. Luben Georgijew, Bułgaria, 1975, oryginalna i rosyjska wersja językowa)
  • „Vladimir Vysotsky: Białe płótno życia” (reż. Peter Berggren, Szwecja, 1992, polska wersja językowa)
  • „Dwie godziny z bardami” (reż. Alekander Stefanowicz, Rosja, 1987, rosyjska wersja językowa)
  • „Bajka o miłości” (reż. Piotr Sołdatenkow, Rosja, 1998, rosyjska wersja językowa)
  • „Vladimir Vysotskij” (reż. Jørn Simen Øverli, Norwegia, 1989, norweska wersja językowa) - film wieńczy rewelacyjna interpretacja pieśni Wysockiego „Przerwany lot”, śpiewa ją (po norwesku) Jørn Simen Øverli
  • „Przyjaciele Wołodi” (dokumet zrealizowany w czasie festiwalu piosenek Wysockiego „Zmagania z piosenką znaczącą” w Warszawie, Polska, 1986, oryginalna wersja językowa)
  • „Władimir Wysocki w Groznym” (reż. Machmud Zakirow, Rosja: Czeczenia, 1978, rosyjska wersja językowa)
  • „Wysocki w Tallinie” (recital Wysockiego w telewizji estońskiej, autor zdjęć Matti Talvik, Estonia, 1972, rosyjska wersja językowa)
  • „Drogi Wołodia” (reż. Gunter Kotte, Niemcy/Francja, 1997, rosyjska wersja językowa)
  • „Ogólnonarodowy Wołodia” (reż. Wadim Roszczin, Rosja, 1998, rosyjska wersja językowa)
  • „Śmierć poety” (reż. Witalij Manskij, Rosja, 2005, rosyjska wersja językowa)
  • „Władimir Wysocki: Autoportret” (reż. Jurij Drozdow, Rosja, 1987, rosyjska wersja językowa)
  • „Niewymyślone dedykacje dla Władimira Siemionowicza” (reż. Siergiej Kondakow, Rosja, 1990, rosyjska wersja językowa)
  • „Wysocki w Meksyku” (recital poety w Mexico City, Meksyk, 1977, hiszpańska i rosyjska wersja językowa, napisy w języku hiszpańskim)
  • „Wojaż z Wysockim” (reż. Ilana Zolotar, Izrael, 1989, hebrajska i rosyjska wersja językowa, napisy w języku angielskim)
  • „Asteroid 2374: Życie i śmierć Vladimira Vysockiego” (reż. Mykola Hejko, Czechy, 1999, czeska wersja językowa)
  • „28.07.1980” (zdjęcia filmowe z pogrzebu Wysockiego, zrealizowane 28.07.1980 roku w Moskwie przez telewizję duńską i niemiecką, autor: Samuel Rachlin, Dania/Niemcy, 1980, niemiecka wersja językowa)
  • „Vladimir Vysotski” (reż. Markku Varto, Finlandia, 1990, rosyjska wersja językowa, napisy w języku fińskim)
  • „Francuski sen” - (reż. Ilja Rubinsztejn, Rosja, 2003, rosyjska wersja językowa)
  • „Mam co zaśpiewać” - (reż. Aleksander Kowanowski, Igor Rachmanow, Rosja, 2003, rosyjska wersja językowa)

    ...i wiele-wiele innych filmów.

    • Developed by VERY Ltd. in 2006-2016